Miasto znajduje się w kotlinie górnego biegu rzeki Wieprz na wysokości ok. 250 m n.p.m., przy dawnym trakcie z Krakowa do Kijowa. Jego herbem jest złota litera K na czerwonym polu. Nazwa odnosi się najprawdopodobniej do dwóch słów: „krasny” – piękny i „bród” – dogodna przeprawa przez rzekę. Data założenia osady nie jest znana. Prawdopodobnie nastąpiło to w połowie XVI w. Na pewno pierwszymi właścicielami byli Lipscy. W 1572 r. (lub 1576 r.) Krasnobród otrzymał prawa miejskie od króla Zygmunta III Wazy, z czym wiązało się prawo do 6 jarmarków rocznie i cotygodniowego targu. Kolejny właściciel to Andrzej Leszczyński. Później Krasnobród przechodzi w ręce Tarnowskich, potem Jackowskich, a pod koniec XIX w. w ręce Fudakowskich.
Warto wspomnieć, że wiek XVII to w Polsce czas zetknięcia katolicyzmu z protestantyzmem. Drudzy, po Lipskich, właściciele Krasnobrodu – Leszczyńscy – założyli zbór kalwiński, a w 1647 r. odbył się tu małopolski synod kalwiński. Wiek XVII to także czas objawień Matki Bożej na ziemiach wschodnich. Z tego okresu pochodzą sanktuaria postawione na miejscach objawień, z których najbardziej znana jest świątynia w Janowie Lubelskim. Sam Krasnobród określany jest jako „mała Częstochowa”.
Utrzymujący się do dziś podział miejscowości na Podzamek i Podklasztor sięga XVII w. Podzamek wyrósł wokół rezydencji właścicieli, a Podklasztor był osadą w sąsiedztwie klasztoru dominikanów, sprowadzonych tu z Janowa Ordynackiego (obecnie Janów Lubelski). Dominikanie opiekowali się drewnianym kościołem wystawionym przez Zamoyskich w miejscu objawienia się Matki Bożej Jakubowi Ruszczykowi w 1640 r. W latach 1690-1699, została wzniesiona murowana świątynia ufundowana przez Marię Zamoyską (późniejszą Marysieńkę Sobieską), a projektowana przez Jana Michała Linka. Konsekracji kościoła dokonał biskup obrządku ormiańskiego ze Lwowa Deodat Naserowicz. Drewniany klasztor dominikanów spłonął w l pół. XVIII w. Staraniem Tarnowskich został jednak odbudowany, już jako murowany. W 1864 r. nastąpiła kasata klasztoru, a duszpasterstwo nad wiernymi przejęli księża diecezjalni.
Miasto łupili Szwedzi, potem Tatarzy. Przeciwko tym drugim właśnie z Krasnobrodu wyruszył Jan III Sobieski, doprowadzając do wygranej bitwy pod Narolem. Po pierwszym rozbiorze Polski (1772) Krasnobród zostaje włączony do zaboru austriackiego, w 1809 r. do Księstwa Warszawskiego, a od 1815 r. należy do Królestwa Polskiego. Wg spisu z 1857 r. w miejscowości było 158 domów i 1305 mieszkańców, w tym 1186 Żydów.
Na przełomie XVIII i XIX w. Krasnobród był ośrodkiem garncarstwa, produkcji gontów i meblarstwa. Stąd pochodzą malowane, zdobione ornamentami roślinnymi skrzynie krasnobrodzkie. W 1860 r. miasto dotknięte zostało przez nalot szarańczy, zjawisko przyrodnicze niespotykane w Polsce. 24 III 1863 r. miała tu miejsce wielka bitwa oddziału Marcina „Lelewela” Borelowskiego z wojskiem carskim. Po powstaniu Krasnobród utracił prawa miejskie, a odzyskał je dopiero w 1995 r.
W końcu XIX w. Krasnobród stał się słynny, dzięki jednemu z pierwszych w Europie zakładów przeciwgruźliczych. Założył go w 1884 r. doktor Alfred Rose, z pochodzenia Francuz. Do miasta przyjeżdżali wtedy chorzy z całego kraju, przyczyną była nietypowa, ale bardzo skuteczna terapia. Sprowadzono bowiem Tatara, który z kobylego mleka sporządzał lek dla chorych.
Podczas I wojny światowej znaczącemu zniszczeniu uległ Podzamek. Na początku września 1939 r. we dworze właściciela Krasnobrodu, senatora Kazimierza Fudakowskiego, zatrzymali się członkowie polskiego rządu w drodze do Rumunii. Kilka dni później Krasnobród znalazł się w centrum walk frontu środkowego z Niemcami. 23IX 1939 r., już po zajęciu Krasnobrodu przez Niemców, miasto zostało odbite na dwa dni przez żołnierzy 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich ppłk. Stachlewskiego (ich imię nosi obecnie tutejsza szkoła). W okresie okupacji niemieckiej miejscowość była kilkakrotnie pacyfikowana, a 5 VII 1943 r. większość mieszkańców wysiedlono. We wrześniu 1939 r. w Krasnobrodzie przechowywano obraz Jana Matejki „Batory pod Pskowem”.
Obecnie miejscowość rozwija się w kierunku ośrodka turystyczno-uzdrowiskowego (bogate źródła solankowe). Oprócz ośrodków wypoczynkowych mieszczą się tu także: Dom Pomocy Społecznej dla ludzi starszych i Sanatorium Rehabilitacyjne dla dzieci ze schorzeniami reumatycznymi i górnych dróg oddechowych. Oprócz lasów turystyczną atrakcję Krasnobrodu stanowi zalew otwarty w 1974 r, zimą kuligi, a wspomnieć trzeba także o odbywających się w kościele od 1975 r. koncertach muzyki organowej.